Sevgi Kirlenmesi
Günümüzde Sevgi ve aşk kelimesi pek çok kişinin diline dolayıp ağzından düşürmediği bir moda sözcüğü oldu. TV'de ya da magazin basında sevgi ve aşk kelimesini yalnızca diline dolayıp, gerçek anlamda sevgiyi içinde hissetmiyenlerin sürekli sevgiden, aşktan söz etmeleri, aslında değeri ölçülmez, pahası biçilmez bu manevi duyguyu kirletmekten, yok etmekten başka bir işe yaramıyor!
Dil ucuyla sevgi edebiyatı yapmak, mevsimlik, günlük, gecelik aşk yaşamak, sevişmeyi sevgi ya da aşk sanmak; cehalet, delalet, budalalık, aymazlık ve sevgiye ihanet etmekten başka bir şey değildir. Bu sevgiye yapılan en büyük vefasızlık, haksızlık ve kötülüktür.
Sevgi insanın yüreğinden doğan ve zamanla insanin bütün benliğini, hücrelerini saran kutsal bir duygudur. Gerçek sevgi (kavramı) gecelik, mevsimlik aşklarla ölçülemez. Mutlak emek verilmesi gereken ve paylaşılarak büyüyen, büyütülen anlamı, rengi, kokusu, aklığı, ışığı olan bir duygudur.
Günümüzde pek çok insanın elbise değiştirir gibi sevgili değiştirmesi ve seviştik sözcüğünü “aşk yaptık” sözcüğüyle eş tutmalarını şaşırtıcı ve o kadarda tiksindirici buluyorum.
İnsan psikolojisinde insanlarda yüce, ve kutsal duyguları, girişimleri besleyen sevgiler olduğu kadar, bazılarında da insanı süflüleştiren, onu aşağılık bir yaratık haline gelmesini kışkırtan bir takım ucuz, nefsi ve iğrenç tutkular da vardır. Bunları aşk yada sevgi sanmak en büyük cehalet ve aptallık değil de nedir?
Meselenin en kritik tarafı ne yazık ki, pek çok insanın bu aşağılık tutkuları sevgi yada aşk olduğunu zannetmesidir. Bu kahrolası zamanda sevginin de, aşkın da, sanatın da, emeğin de beş para etmez hale getirildiği dünyamızda insanın, insan olarak varlığını sürdürebilmesi ancak bu banal değerlerden kendini korumayla mümkündür.
İşte burada yeni nesillerin etkilendiği ve gelecek nesillere de bulaşması kaçınılmaz olan, içinden çıkılması zor bir durumla karşı karşıya bulunduğumuzu unutmamalıyız.
İnsanın insani değerlerinin, ahlakın beş para etmediği, insan sevgisinin sadece söylemden ibaret olduğu, sevginin sadece maddi çıkarın ön
şartı haline getirildiği bir çağda yaşıyoruz. Yaşamanın insan olana utanç verdiği bir dünyada...
Oysa her şeyin başı sevgidir. Sevgisiz hiç bir şey güzel ve anlamlı değildir. Gerçek sevginin yolu yürekten, yüreğin yolu da beyinden geçer.
Beynin yolu iyi niyetten, temiz ve ahlaklı olmaktan geçer. Sevgi ahlak dışı hiç bir ima, hiç bir duygu kabul etmez. Olması gereken de
budur.
Çağımızda temiz, erdemli, kirlenmeden yaşamak zor ve çileli bir yoldan geçmeyi gerektirir. Ama bu yol temizdir, insanidir, kutsaldır. Derinliği,
güzelliği, anlamı olan bir yaşam biçimidir. Gerçek sevginin özlemini duyarak ve bu duyuda kendini bulan insan nereye giderse gitsin, nerede
yaşarsa yaşasın insan kalır. Çünkü insanın, insan olarak kalması, insanın sevgisinden, dürüstlüğünden ödün vermemesi, ben kalması
gerekiyor. Sevgi, özlem, bilinç, kişilik derinliği yaratır insanda. Mağazalar, lüks arabalar,
"günübirlik sevgiler" değil... En eski ve zamanın yok
edemediği tek yüceliktir sevgi, unutmayın...
Her sabah uyandığınızda ince bir sevda yakmıyorsa yüreğinizi, vicdanınızda bakabileceğiniz bir yüzünüz yoksa aynalarda;
yüreğinizde
merhamet, gözlerinizde rahmet akmıyorsa sevda denizlerine ve yakmıyorsa içinizi incecik bir merhamet ateşi,
ağlarken gül dökmüyorsa gözlerinizin altı;
Satın gitsin! Bu dünyada benim dediğiniz neyiniz varsa...
Sevgiler kirleniyor sevgilim
uygarlık adına, çağdaşlık adına
umutlar kirleniyor sevgilim
havalar soğuk mu soğuk
insanlar eceliyle ölmüyor artık
radyosyonlu ölümler
kokainli ölümler
kanserli ölümler
aidsli ölümler kol geziyor
dünya çaresiz mi çaresiz
insanlık ölüyor sevgilim
tabiat ölüyor
güzellik ölüyor
kötülükler boy veriyor
zaman hain mi hain
oysa
bir çiçek olmalı umut
açmalı yaralı topraklarda
çocuklar yarınlara güvenle bakmalı
sevinçler yeşermeli yapraklarda
nefretler sevgiye dönüşmeli sevgilim
acılar sevince
dostluklar yücelmeli insan sevince
insan sevince yalanlar küçülmeli
dağlar küçülmeli çocuklar büyümeli
ırmaklar ağlamalı, çocuklar gülmeli
savaşlar bitmeli sevgilim
acılar bitmeli, açlıklar bitmeli
sevgileri kirletenler
bu diyardan gitmeli
bunca kan
bunca gözyaşı
dünyamıza yetmeli
insan bu dünyada ya sevmeli ya da ölmeli
Nuri CAN