mavinin hırçın sevdası

Hayata dair ne varsa paylaşmak istedim seninle. Güleceksek birlikte, ağlayacaksak birlikte olmalıydı. Önümüze aşkımızın ışığını alıp bizim için aydınlattığı yolda hiçbir engele takılmadan inatla, cesurca, korkusuzca yürümeliydik. Ancak böyle yaşanırdı bir aşk çünkü. Ama sen yaşamadın...

Herkesin ayrı bir dünyası vardı biliyordum. Ama aşk ayrı dünyaları bir potada toplayıp yeni bir dünya yaratmak değil miydi? Yaratılan o dünyada kimsenin benliğini kaybetmeden ortak tutkuları duyguları yaşaması değil miydi aşk? Her türlü çatışmaya rağmen bir küçücük gülümseyiş bir sıcacık bakışla unutmak değil miydi bütün kızgınlıkları? Ama sen unutmadın...

Ben seni kaybetme duygusunu taşırdım içimde. İncineceksin diye dokunmaya korkardım. Yokluğunu düşünmenin verdiği iç huzursuzluğuyla uykusuz geceler geçirirdim. Sabaha kadar kırpmazdım gözlerimi de. Sabah seni gördüğümde sanki saatlerdir uyuyormuş gibi enerjiyle dolardım. Kıpır-kıpır olurdu içim. Tarifi imkansız bir heyecan bir yürek çarpıntısıyla sarılırdım sana. Ama sen sarılmadın...

Bir tohumdun sen yüreğime ektiğim. Kanımın deli akışıyla sulardım seni. Sevdamın ateşiyle ısıtırdım ayazda. Büyüyecek bir filiz olacak, rengarenk çiçekler açacaktın. Ama sen açmadın...

Tenlerimizin buluşması bir ayine benzerdi benim için. Sonsuzlukta kayboluştu. Bedenlerimizin aşkın içinde erimesiydi. Yaşadığıma, hele seninle yaşadığıma şükredişti. Her seferinde yeniden doğuştu. Ama sen doğmadın...

Şimdi yorgun yüreğim. Bunca çabaya rağmen o mutluluk gülüşünü yüzünde göremediğim için yorgun. Cesaretsizliğinle, umursamazlığınla, aşka burun kıvırmanla yorgun. Bu yüzden daha fazla kaldıramayacak seni. Daha fazla yaşayamayacak bu umutsuz aşkı. Yüreğim seni…………ÜZGÜNÜM.

Güle güle...

Emre Demir